1) «Η μύτη» (1836), πρόκειται για μια καυστική σάτιρα που διακωμωδεί τους μηχανισμούς του κράτους και σκιαγραφεί γλαφυρά τον παραλογισμό της κοινωνίας 

2) «Το ημερολόγιο ενός τρελού» (1835), το μόνο έργο του Γκόγκολ που είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Ο Προπρίτσιν, ο πρωταγωνιστής του έργου έχει ως υπάλληλος γραφείου έχει βαλτώσει και η νιότη τον εγκαταλείπει. Ερωτεύεται την κόρη του διευθυντή και αυτό μαζί με την καταπίεση που βιώνει τον οδηγούν στην συγγραφή του περίεργου ημερολογίου του.

3) "Το Παλτό"( 1839  -1841) , μας παρουσιάζει έναν από τους πιο συγκινητικούς χαρακτήρες στη λογοτεχνία: τον Ακάκιο Ακακίεβιτς Τσαρουχόφ, υπάλληλο στη χαμηλότερη κλίμακα της πολιτικής διοίκησης, ο οποίος είναι εξοργισμένος με την κοινωνική αδικία και την εγωιστική αδιαφορία των ισχυρών και πλουσίων και του οποίου το πεπρωμένο είναι να είναι ένας «ασήμαντος άνθρωπος».  

και 4) το Τo διήγημα «Λεωφόρος Νέβσκι», δημοσιευμένο στο περιοδικό "Νέα Εστία", τχ. 734 (1958).  Σε μετάφραση Λ. Παπαδοπούλου